Hoe verliep de borstvoeding tot nu toe? Waren er moeilijke momenten? En hoe ben je daar door geraakt?

Ik herinner me nog heel goed het allereerste moment waarop mijn dochter haar weg vond naar mijn tepel. Zalig hoe dat kleine, kleverige wezentje na tien minuten op de wereld haar weg al had gevonden. Hoewel de eerste maanden toch wel zoeken waren - ik had veel last van pijnlijke tepels (lang leve de Multi-Mam compressen! ) en produceerde aanvankelijk te veel melk - verliep het voeden eigenlijk heel vlot.

​Toch voelde het pas vanaf een maand of vijf, zes, als een evidentie. Mijn borsten en ikzelf waren het ondertussen gewoon, waardoor ik minder last had van stuwing als mijn dochter eens wat later dronk. Meestal vind ik het een heerlijk moment tussen ons twee, vooral sinds ze ook vaste voeding krijgt en niet de ganse dag melk nodig heeft. Wanneer ik haar ene handje tijdens het voeden aan mijn rug voel en het andere aan mijn borst, dan smelt ik.

​Wanneer ik haar ene handje tijdens het voeden aan mijn rug voel en het andere aan mijn borst, dan smelt ik.​

Mijn dochter slaapt nog niet door, en als ze 's nachts krijsend wakker wordt, is het gemakkelijk om haar bij mij te nemen en aan de borst te leggen. Zo krijgen we het meeste slaap. Toch vraag ik me soms af of ik het mezelf niet aandoe, want de nachten beginnen wel door te wegen. Dan vraag ik me af of ze wél zou doorslapen moest ik geen borstvoeding geven. Het helpt ook niet als mensen je voortdurend vragen of je kind al doorslaapt en er een stilte valt wanneer ik zeg dat mijn dochter nog altijd bij ons, in haar co-sleeper, slaapt. Het constant zoeken naar een oplossing maakte alles nog lastiger, waardoor ik me er op een bepaald moment gewoon aan heb overgegeven. Het is wat het is. Ik bekijk het van de positieve kant. Mijn dochter heeft me nu nodig en binnen een paar jaar zal dat niet meer zo zijn. Dus geniet ik van die nachtelijke momentjes samen en doe ik over de middag een powernapje.

Hoe voelt het om borstvoeding te geven op een openbare plaats?

De eerste maand(en) durfde ik niet alleen de deur uit gaan met haar, omdat ik bang was dat ik in het openbaar zou moeten voeden. Het was nog te veel geklungel en ik had niet genoeg zelfvertrouwen. Stom vind ik dat. Tussen twee en zes maanden heb ik het wel zonder gêne gedaan. Ik voelde me zelfs krachtig en een voorbeeld voor andere vrouwen. Maar na zes maanden durfde ik plots niet meer. Ik durfde het zelfs niet aan mijn vrienden vertellen dat ik nog borstvoeding gaf. Ik dacht dat ze het raar zouden vinden, zoals ik het zelf raar zou gevonden hebben voor ik mama geworden ben.

Ook al heb ik altijd geweten dat ik borstvoeding zou willen geven, als je mij voor mijn bevalling zou vertellen dat ik dertien maanden lang borstvoeding zou geven, zou ik toch wat raar opkijken. Het idee dat een vrouw haar kind langer dan 6 maanden aan de borst zou voeden, leek me vreemd, een beetje onnatuurlijk zelf. We krijgen allemaal het narratief opgespeld van de vrouw die bevalt en na drie maanden terug op de werkvloer staat. Alsof dat de normaalste zaak ter wereld is. Het is dubbel natuurlijk. Alleen thuis zitten met je baby is niet normaal, maar na drie maand terug fulltime op de werkvloer voelt voor mij ook niet normaal. Gelukkig heb ik geen kantoorjob en kon ik mijn tijd gemakkelijker verdelen. Toch lijkt het alsof je in België terug aan de haard moet gaan zitten als je er meer voor je kind wil zijn.

​We krijgen allemaal het narratief opgespeld van de vrouw die bevalt en na drie maanden terug op de werkvloer staat.

​Hoe kijk je naar je borsten? En is die blik veranderd sinds je borstvoeding geeft?

Mijn borsten waren altijd de trots van mijn lijf. Ik ben er eigenlijk nog altijd trots op, maar nu voor andere redenen. Vroeger vond ik ze heel mooi en ik voelde me er sexy door. Tijdens mijn zwangerschap zijn ze erg gegroeid en zijn ze een beetje beginnen hangen. Ik vind ze niet minder mooi, maar voel me wel minder sexy. Aan de andere kant waren mijn borsten altijd heel onderhevig aan de periode van de maand. Als ik vruchtbaar ben, zien ze er altijd beter uit dan tijdens en net na mijn maandstonden. Ze komen wel terug, denk ik dan.

Moest er een toekomstige mama naast jou zitten, welk advies zou je haar geven?

Volg je gevoel. Doe je eigen ding. Als je wil borstvoeden, top! Als je wil flesvoeden, ook top! Luister naar jezelf, wees mild voor jezelf. Doe die dutjes en laat de vaat voor een ander.

Hoe lang wens je borstvoeding te geven?

Ik weet niet hoe lang ik het nog zal doen. Ik wou hier eigenlijk geen beslissing in nemen en het natuurlijk laten verlopen. Ik geef nu dertien maanden borstvoeding, gecombineerd met flesvoeding wanneer ik er eens niet ben, want het kolven zag ik na acht maanden niet meer zitten. Ik heb al een paar keer gedacht aan stoppen. Want ik ben (het) moe. Tegelijkertijd vind ik het idee om haar andere melk dan borstmelk te geven heel vreemd.

Een paar jaar geleden zag ik de dansvoorstelling van Dimitri Leue en Anastassya Savitsky "KALF": Over een koetje die met vele melkkoeien in een grote stal leeft en droomt over India, waar de koeien oud worden en heilig zijn. Sindsdien is het idee van koemelk consumeren toch anders in mijn hoofd.

​Herinner je je een grappig moment tijdens het voeden?

Op een bepaald moment, ik denk dat mijn dochter een maand of zeven was, begon ze "protjes" te laten met haar mond op mijn tepel, op mijn borst, op mijn buik. Dat vond ze dan hilarisch en we moesten er erg mee lachen.

​Tegenwoordig kan ze ook heel voldaan en gelukzalig in mijn ogen kijken na het drinken. Alsof ze zegt "Merci liefste moederke van me, ik zie je zo graag en nu ben ik klaar om te slapen."

Welke rol speelt jouw omgeving (vrienden, familie,...) bij het geven van borstvoeding?

Mijn moeder heeft haar vier kinderen ook allemaal borstvoeding gegeven, dus het was erg normaal dat ik dat ook zou doen. Mijn vriend vindt het ook doodnormaal, hoewel hij niet gedacht had dat het zo lang zou duren.

Mijn moeder heeft haar vier kinderen ook allemaal borstvoeding gegeven, dus het was erg normaal dat ik dat ook zou doen.

​Wat is je favoriete borstvoedingshouding?

De eerste 8 maanden de Madonnahouding. Nu is het vaak gemakkelijker als ze rechtop zit. Dit noemen ze blijkbaar de Koalahouding. Maar voor het slapengaan en in de nacht, wanneer het moment intiemer wordt en we tot rust komen, dan belandt ze altijd in de Madonnahouding. Zo doe ik het ook het liefst. Dan kijk ik naar haar en zie ik opnieuw dat pasgeboren babytje.

Heeft borstvoeding een invloed op jouw vrouw-zijn gehad?

Borstvoeding op zich niet, eerder het moederschap in het algemeen. Sinds ik moeder ben geworden, ligt mijn hart in de handen van mijn dochtertje. Ik voel me dus vaak heel kwetsbaar, maar tegelijkertijd heb ik me nog nooit zo krachtig gevoeld.

'​Softer. Stronger. Tougher.'

Vat jouw ervaring met borstvoeding samen in 1 zin.

'If it feels right, that's all that matters.'