Hoe verliep de borstvoeding met Stella tot nu toe?

Eigenlijk altijd al heel goed. Ik heb nooit last gehad van kloven of ontstekingen. Hooguit eens wat stuwing of periodes waarin Stella alleen maar in bed of op een heel rustige plek wou drinken. Maar eigenlijk gaat het tot nu toe nog steeds heel vlot.

Op het moment dat Chelsea de vraagjes invulde, was ze hoogzwanger van Lea, haar tweede dochtertje die op 30 maart geboren werd. Ik vroeg haar achteraf hoe ze de borstvoeding ervaren heeft tijdens de zwangerschap, en hoe het momenteel gaat om twee kindjes te voeden.

Het feit dat ik zwanger was, was voor mij geen reden om te stoppen met borstvoeding geven. Maar dat neemt niet weg dat borstvoeding geven tijdens de zwangerschap best moeilijk was. Er waren momenten waarop ik echt op mijn tanden moest bijten, omdat mijn tepels bijvoorbeeld heel gevoelig waren, of ik te misselijk was. Maar ik wou niet zomaar stoppen. Wanneer het echt te lastig werd, heb ik gewoon besproken met Stella dat zij iets minder vaak mocht drinken, enkel voor of na een dutje bijvoorbeeld, of enkel 's ochtends en 's avonds, afhankelijk van wat ik aankon. Ik vond het dus heel belangrijk om mijn eigen grenzen te bewaken, omdat ik er van overtuigd ben dat je pas goed voor je kind kan zorgen, als je goed voor jezelf zorgt. Dus zolang het voor mij draaglijk was, vond ik het prima om verder borstvoeding te geven.

Je kan pas goed voor je kind zorgen, als je goed voor jezelf zorgt.

In mijn omgeving daarentegen hadden veel mensen wel opmerkingen over het feit dat ik nog borstvoeding gaf tijdens een zwangerschap. Dat vond ik misschien nog het meest lastige aan gans de situatie. "Dat gaat nu toch niet meer?" of "Komt daar nog melk uit?" en "Wat ga je doen als de tweede er is...?". Zucht. Toen besefte ik dat tandemvoeden toch nog een stapje verder is dan langvoeden, niet enkel voor mezelf maar vooral naar de omgeving toe. Ik heb de indruk dat Vlamingen dat minder normaal vinden dan Nederlandse vrouwen bijvoorbeeld. Eigenlijk is het pas sinds pakweg 100 jaar dat er zoveel dingen veranderd zijn op vlak van bevalling en borstvoeding. We zijn zo vervreemd van ons lijf, terwijl we er echt wel voor gemaakt zijn. Net als thuisbevallingen vroeger ook zo gewoon waren, is (lang) borstvoeding geven ook de normaalste zaak van de wereld.

Waarom zou borstvoeding niet lukken bij een tweede kindje? Ons lijf is er voor gemaakt! En zelfs als mijn oudste dochter nog melk wil drinken, dan is dat ook prima. Het is net heel belangrijk om ook met haar de emotionele band te behouden. Het is niet evident om plots de aandacht van mama te moeten delen met een nieuwe baby. Dus die borstvoedingsmomenten zijn meer dan ooit goud waard om de band met haar aan te halen en te versterken. Zo voelt ze zich ook nog betrokken. Daarenboven was het de voorbije dagen enorm handig dat Stella nog dronk, zo kon ze tijdens stuwing de druk verlichten door mijn borsten leeg te drinken en dat deed enorm veel deugd. En ze luistert ook goed als ik zeg "enkel deze borst", of "niet te lang drinken". Dus ik blijf zeggen: als het gaat, waarom niet? En zolang ik mijn eigen grenzen bewaak, is het allemaal oké voor mij.

Heeft Stella ooit gezegd dat je melk anders smaakt door de zwangerschap of net na de bevalling?

Ze heeft eigenlijk nooit geklaagd of iets gezegd van een andere smaak. Maar ik zeg soms wel "de borst is op" en dan zegt ze "neenee, er komt nog melk uit". Je kan ze dus niks wijsmaken op dat vlak. De eerste dagen na de bevalling was ze heel energiek, en ik vroeg me af of dat door die paar slokjes colostrum kon komen... omdat ze dan misschien een 'sugar rush' krijgt daarvan. Maar het zal ook deels door de emotie van de bevalling zijn, die ze heeft meegemaakt.

Gaf je moeder jou borstvoeding? En had dit een invloed op je eigen borstvoedingservaring?

Mijn mama heeft mij maar 6 weken borstvoeding gegeven. Ik vrees dat het in die tijd veel moeilijker was zonder hulp en ondersteuning. Flesjes waren zo normaal en bijna een logischere keuze dan borstvoeding. Ze had het gevoel dat ze geen of te weinig melk had voor mij, terwijl ik eerder denk dat ze gewoon te weinig kennis had en te weinig ondersteund werd om de borstvoeding te laten slagen.

Flesjes waren zo normaal en bijna een logischere keuze dan borstvoeding.

Ik wou zelf altijd graag ‘lang’ borstvoeding geven. Liefst de WHO norm halen, maar ik wou ook nooit iets ‘moeten’. Al had ik wel een heel sterk geloof dat het gewoon allemaal wel van zelf zou gaan en zich wel zou uitwijzen hoe lang we het zouden doen.

Hoe voelt het om borstvoeding te geven op een openbare plaats?

Voor mij voelt dat heel normaal aan. Ik denk er niet echt over na, omdat ik het als een basiszorg voor mijn kind zie. Ik deed het nooit echt discreet want ik voelde geen schaamte en door mijn zelfzekerheid werd ik er ook wel heel behendig in om het zonder veel geklungel te doen. Ook toen Stella al groter werd, vond ik het nooit lastig om in het publiek te voeden. Echt afkeurende of rare blikken heb ik ook nooit gekregen. Eerder een lieve of bemoedigende glimlach.

Ik zie borstvoeding geven als een basiszorg voor mijn kind.

We hebben zelf ook een reeks gemaakt waarbij mij vriend telkens een foto maakte op de (openbare) plek waar ik onze dochter aan de borst had. Bijvoorbeeld in de IKEA, op de stoep, in een buskot, 's avonds, 's nachts. Op enorm veel plekken heeft Ben de afgelopen drie jaar altijd een foto genomen van mij. De boodschap is dus duidelijk: borstvoeding kan o-ve-ral. Mensen denken soms "een fles is handig", maar het tegendeel is waar: borsten heb je altijd bij, en zijn altijd op de juiste temperatuur.

Borsten heb je altijd bij, en ze zijn altijd op de juiste temperatuur.

Hoe kijk je naar je borsten? En is die blik veranderd sinds je borstvoeding geeft?

Ik vond borsten altijd wel al iets fantastisch. Een prachtig symbool van vrouwelijkheid en kracht die er in schuilt om zo een klein mensje groot te brengen. Ik had wel een periode dat ik er moest aan wennen dat ze er niet uitzagen als voor de zwangerschap en borstvoeding, maar nu ben ik ze zo dankbaar en zie ik die transformatie ook wel echt als een bewijs van de rol die ze spelen in het grootbrengen van onze kinderen.

Moest er een toekomstige mama naast jou zitten, welk advies zou je haar geven?

Geef het een kans. En probeer de angsten en alle negatieve gedachten over borstvoeding zoveel mogelijk naast je te laten. Ik vind dat vaak zo jammer dat zoveel vrouwen zich best onzeker voelen over borstvoeding. Terwijl borsten net gemaakt zijn om kinderen groot te brengen. Niet enkel voeding maar ook emotioneel grootbrengen. Dus als je merkt dat je toch met veel angst of twijfels zit, neem een vroedvrouw of lactatiekundige onder de arm en laat je goed begeleiden. Dan loopt dat meestal van zelf heel goed. En durf je gevoel te volgen. Vind ik ook belangrijk.

Borsten zijn gemaakt om kinderen groot te brengen.

Herinner je je een grappig moment tijdens het voeden?

De melkfonteinen; het aanleggen aan een borst om dan uit de andere een hele fontein melk te krijgen. En ook wel dat gezichtje als ze zo voldaan zijn van de melk, vind ik zalig.

Welke rol speelt jouw partner in het verloop van de borstvoeding?

Een grote rol. Hij gaf veel hulp en ondersteuning van bij het begin. Maar hij gaf me ook veel vertrouwen. Hij vond borstvoeding heel normaal. Terwijl ik een ex heb, die ooit zei dat hij borstvoeding niet zag zitten omdat hij dat niet "eerlijk" vond. Maar mijn vriend nu is heel meegaand in het verhaal. In het langvoeden, maar ook in het eventueel tandemvoeden. Soms was hij wel ook bezorgd, dat het niet te veel van mij vroeg. Maar dan keek hij gewoon wat hij kon doen om het mij makkelijker te maken. En natuurlijk zijn er ook de foto’s die hij tot nu toe altijd van ons gemaakt heeft, die een bewijs zijn van zijn betrokkenheid.

Wat is je favoriete borstvoedingshouding?

Ik heb er niet echt een. Ik kies gewoon een houding die het makkelijkst aanvoelt op het moment. Ik heb een foto waar ik mij aan het afdrogen ben in de badkamer en Stella staat recht op ons badkamerkast, te drinken aan mijn borst. Gewoon, omdat het kan…

Waar zie je jezelf staan binnen dit en één jaar (als het op borstvoeding aankomt)?

Ik vermoed nog steeds borstvoedend, toch zeker met ons nieuw kindje. Geen idee of Stella dan ook nog zal drinken. Ik laat dat open. Willen we het beide nog? Dan kan dat. Is het voor een van beide genoeg geweest? Dan zien we wel hoe we dat aanpakken. Ik ga haar nooit forceren om te blijven drinken, maar mocht het voor mij te zwaar worden met twee, dan zullen we dan wel zien hoe we dat aanpakken. Maar ook daar heb ik veel vertrouwen in.

Ik ga haar nooit forceren om te blijven drinken, maar mocht het voor mij te zwaar worden met twee, dan zullen we dan wel zien hoe we dat aanpakken.

Vat jouw ervaring met borstvoeding samen in 1 zin?

Ik vind borstvoeding geven de meest directe manier om verbonden te blijven met je kind, na de geboorte.