Hoe voelde het om gefotografeerd te worden tijdens het voeden?

Ik vond het een fijne en unieke ervaring. Ik voelde me erg op mijn gemak bij de fotografe doordat zij zelf veel rust uitstraalde. Ik ken haar werk goed en had er vertrouwen in dat ze een mooi beeld zou creëren. Een mooie herinnering aan de unieke periode in de ontwikkeling van onze relatie als moeder en zoon. De shoot was wel een uitdaging! Mijn zoontje drinkt slechts 5 à 10 minuten, dus binnen die tijdspanne moest het ons lukken. En zo ontdekte ik een nieuwe vaardigheid: voeden terwijl ik op wandel ben!

Hoe voelt het om borstvoeding te geven in het openbaar?

Ik heb er geen probleem mee 'om mijn borsten boven te halen’ wanneer we bezoek hebben of als mijn zoontje tijdens een wandeling moet drinken. Toen ik net begon met borstvoeding was ik daar wel ‘preutser’ in en ging ik naar een aparte ruimte of sukkelde ik met een borstvoedingsdoek. Nu trek ik mij dit minder aan, denk ik dat dit gewoon heel normaal is en durf ik borstvoeding te geven in het bijzijn van gezelschap, of dat nu vrienden, collega's of vreemden zijn. Al zal ik dit wel op een subtiele en elegante manier proberen doen.​

Dankzij deze shoot ontdekte ik bij mezelf een nieuwe vaardigheid: voeden terwijl ik op wandel ben!

​Wat is je relatie met je borsten? En is die veranderd door de borstvoeding?

Ik was op zich wel tevreden met de grootte van mijn borsten voor mijn zwangerschap. Het enige waar ik mij een beetje aan stoorde, was dat mijn rechterborst kleiner was, maar het was ook niet dat ik daar zo erg van wakker lag. Dat verschil valt nu ook op met de borstvoeding. De productie aan mijn linkerborst lijkt groter dan rechts. Maar ik aanvaard mijn borsten zoals die zijn en ik heb nu zelfs bewondering voor dit lichaamsdeel. Ik vind het echt gek dat ik met mijn melk mijn zoontje alles kan geven wat hij nu nodig heeft om te groeien en dat mijn lichaam daarvoor is ‘geprogrammeerd’!

​Moest er een toekomstige mama naast jou zitten, welk advies zou je haar geven betreffende borstvoeding?

Als je kiest voor borstvoeding, laat je dan bijstaan door een vroedvrouw aan huis die ook lactatiedeskundige is. Ja, borstvoeding is iets prachtig en heel natuurlijk, maar daarom lukt het nog niet vanzelf. Op de kraamafdeling word je begeleid door verschillende hulpverleners die elk hun eigen tips hebben. Heel waardevol, maar voor een kersverse mama kan dit ook erg overweldigend en verwarrend zijn. Een vaste vroedvrouw die na de kraamperiode aan huis komt, kan een grote steun zijn op momenten dat je je onzeker voelt en is ook iemand waar je steeds bij terecht kan met je vragen rond borstvoeding. Oh, en ook nog dit: haal alvast borstkompressen, Multi-Mam kompressen en tepelzalf in huis en neem ze mee naar de kraamafdeling. 'You'll need them!'

​Als je jouw ervaring met borstvoeding geven in 1 zin moet samenvatten, hoe zou die klinken?

Ik houd het op enkele veelzeggende woorden: krachtig, bijzonder, geborgen en onvoorwaardelijk.

​Herinner je je een grappig moment tijdens het borstvoeding geven?

Toen ik met César naar de huisarts ging voor zijn vaccin, vroeg ik de dokter om ook even naar een wonde op mijn kleine teen te kijken. Omdat César onrustig en ontroostbaar was, besloot ik hem alvast te voeden terwijl de arts bezig was met het onderzoek en haar uitleg deed. Na een minuut liet César echter mijn borst los, met gevolg dat zowel hij alsook het dokterskabinet ondergespoten werd met moedermelk en ik de praktijk moest verlaten met een natte t-shirt!

Wat is je favoriete borstvoedingshouding?

Ik kies het liefst voor de 'Madonnahouding' of de 'doorgeschoven houding'. Ik merk dat ook César dit het meest comfortabel vindt. Tijdens de nachtelijke voedingen laat ik hem in deze houding rusten op mijn borstvoedingskussen. Zo kan ik ook nog even mijn ogen sluiten. Het meest geniet ik van het momentje na de voeding waarbij ik hem rechtop op mij laat rusten en hij zijn armen rond mij legt. Heerlijk om samen zo in slaap te vallen!

​Stoppen met borstvoeding, dat is een tweede navelstreng die doorgeknipt wordt.

Wil je nog iets kwijt?

Ondanks de onderbroken nachten, de (tot bloedens toe) pijnlijke tepels en de momenten dat ik me een melkkoe voel; ervaar ik het geven van borstvoeding heel positief en ben ik ook best trots op mezelf. Het is echt wel één van de wonderen van moeder natuur! Desalniettemin, vind ik dat iedere moeder voor zichzelf mag uitmaken of ze voor borstvoeding kiest of niet, en ook voor hoe lang ze dit dan wil geven. Er is daar geen juist of fout in. Ik heb het geluk dat ik 5 maanden thuis kan blijven met mijn zoontje en hiervoor een uitkering krijg, maar jammer genoeg is dit niet voor iedereen mogelijk. De meeste moeders moeten vroeger aan het werk en moeten dus ook noodgedwongen vroeger denken aan het afbouwen van de borstvoeding. Want laten we realistisch zijn, de meeste jobs laten niet toe dat je x aantal keer per dag je werkzaamheden pauzeert om te gaan kolven. Ik merk dat er in de maatschappij nog veel onbegrip en onwetendheid is over de emotionele impact die dit kan hebben op moeders. Iemand zei me onlangs "stoppen met borstvoeding, dat is een tweede navelstreng die doorgeknipt wordt". Ja, zo lijkt dat echt.... en daar ben ik nog lang niet klaar voor...

​