Hoe verloopt de borstvoeding tot nu toe?

We hebben al een hele weg afgelegd. We zijn niet zomaar zwanger geworden, mijn cyclus kwam nooit vanzelf op gang waardoor we reeds van in het begin medisch opgevolgd werden, verre van romantisch dus... Het voelde alsof mijn lichaam me in de steek liet. Uiteindelijk was ik na een dik anderhalf jaar van doktersafspraak naar bloedafname te leven, eindelijk zwanger. Pas na de NIPT durfden we ons geluk voorzichtig te delen en pas na de 20-weken echo durfden we de meeste van onze angsten loslaten.

De borstvoeding vermelde ik steeds terloops als ‘ik wil het zeker proberen, we zien wel als het lukt’, terwijl ik heel goed wist dat ik het er enorm moeilijk mee zou hebben als het niet zou lukken. Ik probeerde me er mentaal op voor te bereiden dat mijn lichaam niet zou doen wat het moest doen.

Ik probeerde me er mentaal op voor te bereiden dat mijn lichaam niet zou doen wat het moest doen.

Maar kijk! Het lukte! Op dag 1 moest ik manueel kolven omdat Felix veel te moe was van de bevalling maar de vroedvrouwen zeiden allemaal meteen dat ik ‘zo’n goeie productie had’. In het begin was het heel erg zoeken hoe ik Felix moest aanleggen, we moesten het allebei nog leren en het lijkt alsof je op 101 dingen tegelijk moet letten om het goed te doen. Een kantelpunt was zeker toen er een oudere vroedvrouw heel kordaat de kamer binnenkwam, keek hoe Felix aan het drinken was en prompt zei ‘dat gaan we eens anders doen hoor!’. Zij heeft toen wat meer uitleg gegeven over de juiste manier om aan te happen waardoor de voedingen meteen heel anders verliepen. Eens ik de goeie techniek beethad, begon ik meer en meer zelfvertrouwen te krijgen.

Ik voelde ook heel hard hoe mijn lichaam begon te herstellen, telkens Felix aan het drinken was. De eerste twee maanden sliep hij tussen mijn vriend en mij in, in een babynestje. We leefden door corona heel hard in onze eigen bubbel en genoten ervan elkaar te leren kennen.

Vreemd genoeg herinner ik me nu, na 1 jaar, ook maar weinig moeilijke momenten. Al heb ik een paar keer op het randje van een borstontsteking gestaan, had ik enorm last van kraamtranen (wenen als iemand vroeg hoe het me ging) en heb ik vaak gezucht als ik weer eens moest opstaan of gewanhoopt als we ons zoontje maar niet getroost kregen,...

Mijn vriend is de grootste steun die ik kon hebben.

Mijn vriend is de grootste steun die ik kon hebben, op momenten dat ik het moeilijk had of heb en waar ik half en half verwachtte dat hij zou zeggen dat het misschien tijd is om te stoppen met de borstvoeding, zocht hij naar andere oplossingen of motiveerde hij me weer om vol te houden.

Hoe vaak voed je gemiddeld per dag?

Momenteel nog minstens 3 keer per dag, voor het slapen gaan, ‘s nachts en ‘s morgens. Met de nadruk op minstens; in het weekend is dat vaker en ook bij een groeispurt heeft Felix een extra slokje nodig.

Gaf je moeder jou borstvoeding? En had dit een invloed op je eigen borstvoedingservaring?

Mijn mama heeft aan alle vier haar kinderen borstvoeding gegeven maar het was vroeger niet de gewoonte om dit heel lang te doen. Er was nog niet de ondersteuning die er nu is en na 3 maand werd er dan ook overgeschakeld op kunstvoeding. Het heeft mijn keuze niet echt beïnvloed maar ik heb me wel altijd gesteund gevoeld in mijn keuze door haar.

Hoe voelt het om borstvoeding te geven op een openbare plaats?

Ik heb daar geen problemen mee. In het begin was ik daar best onzeker over (moet ik niet zo’n borstvoedingsdoek gebruiken? Wat als iemand iets ziet?) maar mijn vriend stelde me steeds gerust en ik heb gelukkig nog nooit rare opmerkingen of blikken gekregen.

Tijdens de tweede lockdown vond ik het wel lastig om dit in het openbaar te kunnen doen doordat alle terrasjes en handelszaken gesloten waren en zelfs openbare bankjes weggehaald werden. Gelukkig waren er dan vaste plekjes zoals Mamado in Roeselare waarvan ik wist dat er altijd plaats was.

Hoe kijk je naar je borsten? En is die blik veranderd sinds je borstvoeding geeft?

Ze zijn de afgelopen twee jaar zo veranderd, ze zijn nog nooit zo vol en nog nooit zo slap geweest... Ik ben er vooral heel erg trots op dat ze hun werk zo goed doen!

Moest er een toekomstige mama naast jou zitten, welk advies zou je haar geven?

Volg je moedergevoel, zoals een vriendin van mij altijd zegt ‘jij bent sowieso de beste moeder voor JOUW kind, want jij ben hun moeder’.
Bovendien ben ik echt geschrokken van hoeveel ik/je als mama aankan. Door borstvoeding te geven herstelt je lichaam sneller en slaap je veel dieper en efficiënter. Het ‘oer’moedergevoel zorgt er echt voor dat je zowel emotioneel als fysiek veel meer aan kan!

Door borstvoeding te geven herstelt je lichaam sneller en slaap je veel dieper en efficiënter.

Laat je helpen! Het is (nog steeds) zo moeilijk om hulp te aanvaarden, laat staan om het zelf te vragen. Durf het ook gewoon zeggen als het even moeilijk is, het is niet omdat ‘je al blij mag zijn dat het lukt om borstvoeding te geven’, dat je het ook niet gewoon loodzwaar mag vinden bij momenten (zoals die keer dat ik borstvoeding bleef geven ondanks dat ik buikgriep had).

Laat je goed begeleiden! Zoek tijdens je zwangerschap een vroedvrouw waarbij je je op je gemak voelt en waar je altijd bij terechtkan. Onze vroedvrouw was echt onze noodlijn zowel bij krampjes als bij vragen over de borstvoeding.

Investeer vanaf het begin in kledij die borstvoedingsvriendelijk is maar waar je je vooral goed en mooi in voelt. De ‘klassieke’ borstvoedingskledij is écht niet mooi! Gelukkig zijn er boetieks die zich specialiseren in kledij die borstvoedingsproof is, zonder dat je het van mijlenver ziet en die je perfect ook later nog kan dragen. Dat was voor mij heel belangrijk om me meer mezelf te voelen, want na sommige clustervoedingen voel je je soms alleen nog maar mama.

Borstvoeding geven is het allermooiste wat ik ooit al in mijn leven gedaan heb.

Wauw, heel wat dingen dus waarvan ik wou dat iemand dit op voorhand tegen mij zou gezegd hebben. Maar tot slot zeker nog dit: borstvoeding geven is het allermooiste wat ik ooit al in mijn leven gedaan heb.. Die guitige oogjes die je aankijken tijdens het drinken, weten dat je je kindje altijd kan troosten, dat gelukzalige lachje nadien, het doet je al het andere meteen vergeten.

Herinner je je een grappig moment tijdens het voeden?

De eerste keer op de parking van de supermarkt nog snel even voeden voor ik naar huis reed, of Felix die probeert om melk uit mijn neus te krijgen. Het grappigste blijft die keer dat ik net geen borstontsteking had en platte kaas het enige was wat voor verlichting kon zorgen (jawel, op de pijnlijke plek smeren: wondermiddel!)

Welke rol speelt jouw partner in het verloop van de borstvoeding?

Daar kan ik heel duidelijk over zijn: zonder hem zou dat nooit gelukt zijn.Hij heeft me nooit gepusht maar altijd gesteund in mijn keuze. Zolang ik het zie zitten, staat hij achter die keuze maar ik weet ook als ik er écht zou willen mee stoppen, dat hij me ook zou steunen.

Wat is je favoriete borstvoedingshouding?

Ik vond het heerlijk om hem liggend te laten drinken, dan vielen we allebei zo in slaap..

Waar zie je jezelf staan binnen dit en één jaar (als het op borstvoeding aankomt)?

Ik denk niet dat ik dan nog borstvoeding zal geven, tenzij er tegen dan al een broertje of zusje bij gekomen is..

Vat jouw ervaring met borstvoeding samen in 1 zin?

Borstvoeding geven is het allermooiste en tegelijk het zwaarste wat ik ooit al in mijn leven gedaan heb.