Hoe verloopt de borstvoeding tot nu toe?

Goed! De eerste week was zoeken. Ik had een zware bevalling met vele uren arbeid en uiteindelijk een spoedkeizersnede. Ik was zo uitgeput dat ik me van die eerste borstvoeding niet veel meer herinner. Gelukkig hadden mijn lief en de vroedvrouw door hoe belangrijk ik het zou vinden om er op terug te kunnen kijken, en hebben zij foto’s gemaakt van die eerste momenten. Hierdoor heb ik toch ergens het gevoel dat ik er mentaal meer bij was.

Ik was zo uitgeput dat ik me van die eerste borstvoeding niet veel meer herinner.

Na die eerste momenten deed het alleen maar pijn. Ik had zwart gezogen zuigplekken op mijn tepels en vroeg me af hoe ik een week borstvoeding geven zou overleven. Maar na een week op mijn tanden bijten en experimenteren met tepelhoedjes viel alles volledig op zijn plooi en werd het een gemak.

Bijna zes maanden later zijn Bonnie en ik pro’s in borstvoeding. Ze hapt altijd en overal perfect aan, ik heb geen kloven meer, nooit ontstekingen gehad en alles loopt zo natuurlijk en soepel. Tot ze naar de crèche ging op drie maanden dronk ze altijd rechtstreeks bij mij, maar ondertussen op zes maanden drinkt ze nog enkel 's ochtends en 's avonds bij mij, daarnaast drinkt ze gekolfde melk en poedermelk. Het kolven vind ik vreselijk dus haar rechtstreeks voeden heeft nog steeds mijn voorkeur. Ik merk dat we er allebei veel rust door krijgen en het houd ons aan elkaar verbonden.

Hoe vaak voed je gemiddeld per dag?

De eerste drie maanden dronk ze om de 2 à 3u ongeveer. Na twee maanden sliep ze zo goed als door dus toen at ze ’s nachts niet veel meer. Toen ze op drie maanden naar de crèche moest veranderde alles. Onze vrolijke hongerige baby weigerde om uit een flesje te eten. Het was echt de allerzwaarste strijd, want ik begon terug met werken en plots moest ik opnieuw vijf keer opstaan 's nachts om haar te voeden omdat ze overdag niets wou eten. We hebben vanalles geprobeerd: verschillende soorten flesjes, de Camo cup, haar afkoppelen tijdens het voeden om de fles te geven, of ik die wegging zodat ze mij niet zag, hoorde of rook. Maar niets hielp. Onze baby had een heel sterke wil en wou enkel drinken bij mama.

Onze baby had een heel sterke wil en wou enkel drinken bij mama.

Maar een baby die enkel 's nachts eet, krijgt niet genoeg voedsel binnen dus de kinderarts werd ongerust toen ze gewicht verloor en ik had toch ook graag mijn slaap terug (wat miste ik die doorslapende baby!). Het enige wat we nog niet hadden getest was volledige onthouding. Een helse nacht en dag later was daar uiteindelijk het eureka moment! Bonnie dronk afgekolfde melk uit een flesje.

Het liep daarom niet meteen van een leien dakje, dus uit schrik dat ze weer zou weigeren in de crèche zijn we overgeschakeld op 2 voedingsmomenten aan de borst en de andere momenten met de fles. Ondertussen maak ik niet meer voldoende melk, en alles wat ik afkolf past in één fles die ze meteen leegdrinkt. Daarom krijgt ze dus ook poedermelk. Sinds ze weer overdag eet, slaapt ze 's nachts terug vredig door.

Het voeden ’s ochtends en ’s avonds blijft ons moment. Het moment voor haar om rustig wakker te worden en ’s avonds om te ontprikkelen en zacht in te dommelen.

Ineens werd het voeden teamwork in plaats van mijn 24/7 One Woman Show.

Moest ze niet na drie maanden naar de crèche gemoeten hebben dan was alles waarschijnlijk anders geweest maar op zich ben ik zo trots op de weg die we nu afleggen. Ik geniet zo van mijn momentjes met haar, maar toen ik zag hoe ze voor de eerste keer een flesje dronk bij haar papa stonden de tranen in onze ogen. Mijn lief was zo ontroerd en vertederd en dat magische voedingsmomentje nu met hem kunnen delen bracht ons ook weer allemaal dichter bij elkaar. Ineens werd het voeden teamwork in plaats van mijn 24/7 One Woman Show.

Gaf je moeder jou borstvoeding? En had dit een invloed op je eigen borstvoedingservaring?

Ja, mijn mama heeft mij borstvoeding gegeven en mijn broer niet. Heel mijn leven vertelt ze al over hoe magisch ze die momenten vond en hoe verbonden ze zich daardoor voelde met mij. Mijn broer heeft het dan ook altijd als een gemis ervaren dat hij nooit borstvoeding kreeg waardoor hij als jong kind hierover soms echt gefrustreerd kon zijn. Het motiveerde mij dubbel zo hard om het ook te proberen. Ik had mezelf geen druk of tijdspanne opgelegd maar ik wou het sowieso proberen.

Ze was duidelijk ontroerd wanneer ze zag hoe de baby die zij ooit voedde ineens haar eigen baby voedde

Nu kan ik later ook aan Bonnie vertellen hoe magisch en verbindend onze voedingsmomentjes zijn. Mijn mama heeft me hier dan ook altijd enorm in ondersteund, ze was duidelijk ontroerd wanneer ze zag hoe de baby die zij ooit voedde ineens haar eigen baby voedde.

Hoe voelt het om borstvoeding te geven op een openbare plaats?

De eerste weken na de geboorte was dit zoeken, ik had zo’n doek maar merkte dat Bonnie het snel veel te warm kreeg onder de doek. Ik merkte ook dat sommige vrienden/familie het helemaal oké vonden maar andere vrienden/familie vonden het dan weer een beetje ongemakkelijk. Ik had enkel oog voor Bonnie maar wou ook niet op mijn ongemak zitten. Op een bepaald moment heb ik dat allemaal los gelaten. De druk viel van me af, ik gaf mijn kind eten, niets om raar over te doen.

De druk viel van me af, ik gaf mijn kind eten, niets om raar over te doen.

Sindsdien maakte het me niet uit wie het gezelschap was of waar we waren, als Bonnie moest eten dan kreeg ze eten. En die doek bleef ook gewoon thuis in de kast liggen. Het is gek hoe je als voedende mama zelf ook mee groeit met je baby. De gesprekken met andere voedende mama’s hielpen ook altijd. Maar het voeden werd ook iets zo gewoon en natuurlijk dat ik er niet meer bij stil stond of dit nu wel of niet ‘gepast’ was in het openbaar.

Hoe kijk je naar je borsten? En is die blik veranderd sinds je borstvoeding geeft?

Mijn borsten zijn mijn borsten niet meer. Nu ik maar twee keer per dag voed zijn ze al een beetje terug van mij geworden maar een hele tijd lang waren ze enkel functioneel. Ze zijn ook veranderd. Ze waren al helemaal anders tijdens de zwangerschap, daarna tijdens die eerste maanden van de borstvoeding weer helemaal anders en nu ook weer anders. Ik ben zo ongelooflijk trots op dat lijf van mij. Mijn lichaam hield haar negen maanden in leven en nu voed ik haar al bijna zes maanden. Dat is zo iets krachtig wat je als mens helemaal verandert.

Ik ben zo ongelooflijk trots op dat lijf van mij.

Mijn lichaam is nog lang niet wat het ooit was. Het zit vol blutsen en builen. Het is zwaarder, zachter, voller en tegelijk leger. Het leeft en wordt geleefd, en ik ben er trots op. Zwanger zijn en borstvoeding geven hebben mijn blik op mijn lichaam veranderd, en ook al loop ik nog niet helemaal lekker in mijn vel, toch heb ik het nog nooit zo graag gezien en geapprecieerd als nu.

Moest er een toekomstige mama naast jou zitten, welk advies zou je haar geven?

Laat! Het! Los! Je hebt echt nergens controle over. Ik dacht dat ik helemaal voorbereid was en alles wist over bevallen, borstvoeding, badjes, slapen, krampjes, voeding, … Maar uiteindelijk weet je niets en groei je overal in samen met jouw kindje. Je kan niets plannen en het loopt altijd anders dan hoe je initieel dacht dus laat het los. Epidurale of niet, natuurlijk bevallen of keizersnede, thuis of in het ziekenhuis, borstvoeding of flessen voeding, veel badjes of weinig badjes, elke dag een nieuwe hippe outfit voor je baby of elke dag dezelfde sponsen pyjama, … Dat maakt allemaal echt niet uit.

Je kan niets plannen en het loopt altijd anders dan hoe je initieel dacht dus laat het los.

Leg jezelf geen druk op. Lukt iets: top! Lukt iets niet? Dan is dat geen ramp en probeer je gewoon iets anders. Je komt er wel! Ik zie alle mama’s rond mij zichzelf heel veel druk op leggen, ook wat borstvoeding betreft. Maar of je nu wel of niet borstvoeding geeft, je doet het als mama helemaal super! Jij beslist, jij doet wat jou best lijkt of wat wel of niet lukt.

Het echt helemaal genieten van ‘verse mama zijn’ kwam bij mij pas toen ik door had dat iedereen ook maar gewoon wat doet. Eens ik los liet wat voor mama ik dacht dat ik moest zijn kwam alles op zijn pootjes terecht. En het is zo fantastisch, prachtig, magisch en geweldig om mama te zijn zonder al die extra druk die je jezelf onnodig oplegt.

Zoek een goeie vroedvrouw!

Een ander advies dat ik iedereen mee wil geven is: zoek een goeie vroedvrouw! Mijn vroedvrouw en ik voelden elkaar perfect aan, wij waren tijdens de zwangerschap al verschillende keren naar haar geweest en de klik was er direct. Zij is ook lactatiedeskundige wat tijdens die eerste dagen van de borstvoeding zeer goed van pas kwam. Ze stond altijd klaar met een luisterend oor, nieuwe tips en bakken vol geduld met dit zoekend nieuw gezinnetje. Karolien, mijn vroedvrouw, is echt goud waard. Zij zei ooit dat ik zowel de aller chillste als de meest flippende mama ben, en dat is exact hoe ik het moederschap ook aanvoel. Zonder oordeel te vellen stond ze aan mijn zijde en hielp ze overal waar nodig. Dankzij haar ben ik een rustigere mama geworden.

Herinner je je een grappig moment tijdens het voeden?

Op dit moment vindt ze het geweldig om met haar vingers in mijn neus of mond te zitten, of ze speelt met haar hand door mijn haar. Ze is dus veel actiever tijdens het drinken vergeleken met het begin, toen ze enkel gefocust was op het eten.

Toen ik nog maar net bezig was met voeden, en nog geen kolf had, vingen we elk druppeltje dat uit mijn borsten kwam op met een spuitje. Toen we voor de eerste keer naar de kinderarts moesten, hadden we zo'n spuitje mee, in het geval het nodig was (ik was nog niet echt getraind op voeden in het openbaar). Toen we het haar wouden geven, blokkeerde het spuitje. Mijn lief probeerde het op te lossen en spoot per ongeluk alle melk op zichzelf en Bonnie. Bye bye zuurverdiend melkje! Ik kon toen echt verdrietig en radeloos worden van elke verspilde druppel, maar tegelijk vond ik het een hilarisch tafereel. Vanaf dat moment heb ik ook de klik gemaakt om toch gewoon openbaar te voeden, zonder dat gedoe met die spuit. En dan liep alles gewoon veel soepelder.

Welke rol speelt jouw partner in het verloop van de borstvoeding?

Mijn lief is een echte trooper. Hij wist van in het begin hoe belangrijk het voor me was om borstvoeding te geven en heeft me er dan ook altijd in gesteund. In het begin was hij vooral heel dankbaar dat ik dan ook elke nacht duizend keer moest opstaan en hij lekker kon doorslapen, maar hij deed er alles aan om mij dan op andere manieren te ontlasten, bracht me eten en drinken terwijl Bonnie dronk, bracht de tepelzalf wanneer ik met kloven zat, deed alle vuile pampers, enzovoort. Maar aan de zijlijn staan was ook niet evident voor hem. Nu kunnen we de rollen beter verdelen. Het voeden komt niet meer enkel op mijn schouders terecht en dat is voor ons allemaal wel iets beter denk ik.

Aan de zijlijn staan was ook niet evident voor hem.

Voor hem maakt het ook niet uit hoelang ik zou borstvoeding geven. Het is mijn lijf dus mijn beslissing en hij steunt me er in. Hij is ook blij dat het kraantje nog niet volledig gesloten is zodat we toch altijd eten voor haar bij hebben mocht het nodig zijn.

Wat is je favoriete borstvoedingshouding?

Het meest van de tijd is het de madonna houding. Haar gezichtje zien terwijl ze op mijn schoot ligt, vind ik het fijnst. Ik kan terwijl ze aanligt vanalles doen, een boek lezen, tv kijken, bellen of op mijn gsm zitten, en zij kan dan rustig en comfortabel verder eten. Zo hebben we al uren en uren in de zetel samen gespendeerd.

Toen ik 's nachts nog voedde, verkoos ik om te liggen. Ik trok haar tegen me aan, zij dronk en als ze klaar was duwde ik haar een beetje naar boven en sliepen we gewoon verder. Ik was altijd nog alert en wakker wanneer ze at maar ik moest mijn bed niet meer uit en dat was al een hele luxe!

Nu is de ‘regel’: geen eten in de slaapkamer. Dus het liggend voeden is gedaan. Soms piekt het wel om ze op zondagochtend niet gewoon even naast mij aan te leggen en terug in te dommelen maar ik merk dat Bonnie meer deugd heeft van die regelmaat dus daarom hebben we dat aangepast. Ze slaapt wel nog naast mij in haar eigen (grote) bedje, dus het gebeurt wel soms nog dat we hand in hand in slaap vallen tussen de spijlen van haar bed. Ookal drinkt ze ’s nachts niet meer, toch blijven we altijd dicht met elkaar verbonden.

Waar zie je jezelf staan binnen dit en één jaar (als het op borstvoeding aankomt)?

Binnen een jaar is Bonnie anderhalf jaar en ik denk dat ik tegen dan volledig gestopt zal zijn met borstvoeding geven. We doen alles op het gevoel, ik had nooit verwacht dat ik al een half jaar zou voeden dus ik vind dit al een hele prestatie! Maar ik voel dat het op zijn einde aan het lopen is en mijn productie enorm daalt. We zien wel wat de toekomst brengt. Stop ik volgende week dan is dat oké, stop ik als ze een jaar is dan is dat ook oké. Het combineren met ‘de wereld’ (werken, crèche, de vele oordelen van anderen) maakt borstvoeding geven soms moeilijk.

Vat jouw ervaring met borstvoeding samen in 1 zin:

Het rustpunt in alle chaos die ervoor zorgt dat die navelstreng nog even niet zo dramatisch moet doorgeknipt worden.

Is er verder nog iets dat je kwijt wilt, dat je hierboven niet kon delen?

Borstvoeding geven is echt een 'rollercoaster ride'. Die eerste weken waar alles pijn doet, zoekend zijn, hier en daar eens een kloof, lekkende borsten en natte t-shirts, de eeuwig durende eenzame nachten, het gevoel dat je letterlijk leeggezogen wordt, je sterk en onoverwinnelijk voelen, het gemak dat er ineens is, die opluchting en ontlading, dat magische moment, die verbondenheid, het in leven houden van uw kind, het leven op het ritme van uw baby, de evidentie, ...

Borstvoeding geven is echt een 'rollercoaster ride'.

Ik zou onze tocht voor geen geld van de wereld anders willen laten lopen. Zo trots ben ik op mijzelf, mijn lijf en vooral ook zo trots op mijn kleine Bonnie. Een vastberaden meisje die weet wat ze wil, die groeit en bloeit en lacht van ’s ochtends tot ’s avonds. Ze is het verlengde van mijn ziel, en ik ben er zo trots op dat we nog steeds zo met elkaar verbonden zijn.